Op reis met drie kleine kinderen

Hoe gaat het reizen met drie kinderen tussen de 1 en 4 jaar? Ben je het al zat? Die vragen krijgen we steeds vaker. 

We gingen al op pad met heel andere verwachtingen en plannen dan een jaar of vijf geleden. Natuurlijk slapen de kinderen niet ineens lekker uit op vakantie, dus dat de dag om 7.00 begint is gewoon zo. Vroeger zou je dan misschien naar een tentje slenteren voor een koffie en broodje, nu is het belangrijk om er zo snel mogelijk eten in te stoppen, vóór ze hangry worden. Honger voorkomen is sowieso de grootste uitdaging van de dag en samen met Toby zijn slaapbehoefte vraagt dat om een goede time management.

De kinderen willen spelen en zwemmen, wij willen wat zien. We willen misschien wel meer, zoals mooie wandelingen maken, een koud biertje op een terrasje, bootje huren of langs winkeltjes struinen, maar die behoeften verschuiven we naar “later als ze groter zijn”. 

Bij voorkeur beginnen we de dag in een speeltuin mét koffietentje in de buurt. Daarna rijden we ergens heen zodat Toby kan slapen in de auto. David en Yaël kunnen dan ook even ontspannen met een luisterboek. Om iets te bekijken, zoals het schiereiland Marathonisi waar volgens de mythologie Paris (de zoon van Troy) zijn eerste nacht met de mooie Helena doorbracht, moeten we soms een stuk lopen. Toby vindt de draagzak helemaal prima en als er onderweg genoeg te zien is, lopen David en Yaël met gemak een kilometer of 5 mee. Vissen kijken langs de waterkant of in een haven is wel favoriet.  Onderweg zoeken ze graag naar stokken, slakken en dennenappels. 

Onvermijdelijk zijn de “ik ben drie dus ik doe het lekker nie” driftbuien van David. Onderweg over het strand naar een scheepswrak werden zijn voeten nat. Boos stortte hij zich op de grond en toen was óók nog zijn broek nat. Groot drama natuurlijk. Ik liep door en jammerend volgde hij. Eenmaal bij het wrak was hij al het leed weer vergeten en speelde hij alweer met stokken en stenen. 
Yaël zit naast de “waarom fase” ook in de “ik bepaal het zelf wel” fase. Dus toen ze bij het scheepswrak niet mocht zwemmen omdat de zee te wild is (“waarom is de zee te wild?”) besloot ze dat zonder badpak zwemmen niet telde als zwemmen en zo lag ze naakt alsnog in het water… 
Toby gaat over het algemeen nog wel mee in onze ideeën. Vrolijk aanschouwd hij het spel (en de discussies) van de andere twee en op zijn manier bemoeit hij zich al steeds meer door luidkeels te roepen en spullen hard van zich af te smijten.

Aan het eind van de dag, als de kinderen rond 20.00 slapen, ploffen we neer op een gammele stoel en is het stil. Moe zijn we van de dag, maar het was leuk, zo evalueren we:  “Gythion is een leuk stadje. Zo bijzonder dat groene schiereiland, ik snap die Paris en Helena wel. Indrukwekkend wel dat scheepswrak. Heerlijk gegeten!”
Daarna pakken we er allebei een boek bij en lezen we, bij het geruis van de golven, tot we moe zijn. Even tijd voor onszelf...