Vluchten op Hydra

Één van de plekken op aarde waar je kan vluchten van alle ellende en chaos in de wereld, is het eiland Hydra.

Als we de haven van Hydra binnenvaren worden we ontvangen door vrolijke muziek bij de Taverna. De eigenaar nodigt ons uit voor een lunch. Ezeltjes wachten ons op om onze bagage of onszelf verder het eiland op te brengen. De enige auto hier op het eiland is de brandweer auto: een glimmend rode Toyota Hilux van zo'n 50 jaar jonger dan de brandweerwagens die we op het vaste land hebben zien rijden. De boten en ezels zijn het vervoermiddel.

Het verwondert me niet dat veel auteurs en kunstenaars hun toevlucht, rust en inspiratie hier zoeken. Er komen kost wat moeite en als je er eenmaal bent is er nauwelijks 5G bereik. Iedereen wandelt rustig aan vanaf de haven de bergen in. Zeilboten meren aan, mannen op de kade springen op om te helpen. Er wordt gevist op de pier waar de grote ringen getuigen van de ooit florerende eigen handelsvloot van het eiland.

Leonard Cohen heeft op dit eiland begin jaren '60 gewoond. Hij schreef er zijn eerste gedichten en songteksten. Dit gedicht past bij alle verdriet, angst en pijn dat nu gaande is ver buiten Hydra, maar dichtbij.

Hydra 1960

Anything that moves is white,
a gull, a wave, a sail,
and moves too purely to be aped.
Smash the pain.

Never pretend peace.
The consolumentum has not,
never will be kissed. Pain
cannot compromise this light.

Do violence to the pain,
ruin the easy vision,
the easy warning, water
for those who need to burn.

These are ruthless: rooster shriek,
bleached goat skull.
Scalpels grow with poppies
if you see them truly red.

Leonard Cohen

(Flowers for Hitler, 1964)