Zoiets verzin je niet!

Zelfs na ruim twee weken door het land te trekken, blijven we ons verbazen over oude auto's, bicitaxi's, paard-en-wagens, eindeloze suikerplantages en idyllische stadjes. Dat is Cuba. Cuba heeft een rijke historie van indianen, Spaanse cowboys, piraten, kolonisten, slavernij en een dictatuur. In de jaren '50 werd daar nog de revolutie aan toegevoegd. En die revolutie heeft de tijd stil gezet op het eiland.

Wij zijn Che Guevara en de gebroeders Castro over het algemeen dankbaar voor het stilzetten van de tijd. Het is onbeschrijfelijk hoe mooi de 60 jaar oude auto's er hier bij rijden. 'Moet je die mooie zwarte Pontiac zien!' riep Joost uit, toen de auto de bocht om kwam rijden. 'That's your taxi', zei de gastheer van onze Casa Particular vriendelijk. En dus gingen we met een Pontiac uit 1953 op pad richting Cayo Coco. Zoiets verzin je niet! De 60 kilometer kostte ons 1,5 uur, maar dat vonden we natuurlijk niet erg :)

Cayo Coco is een eiland langs de noordkust van Cuba. Het is vooral bekend doordat de een-na-grootste koraalrif van de wereld er langs ligt (alleen Great Barrier Reef in Australië is groter). We hebben in dit rif gesnorkeld en we kunnen je 1 ding zeggen: Zoiets verzin je niet! Wat was dat prachtig. Al die kleuren en vissen. Erg mooi! Om er te komen moesten we een stuk zeilen met een Catamaran. Alleen dat al was een hele belevenis. (Bekijk hier het filmpje.)

Vlakbij Cayo Coco ligt het dorp Pueblo Holandes. Het dorp is zo genoemd, omdat de huizen in 'Nederlandse stijl' gebouwd zijn. De secretaresse van Fidel Castro was in de jaren '50 in Nederland, werd verliefd op 'onze' huisjes en besloot een dorp in die stijl te bouwen. We weten niet in welk Nederlands dorp ze precies geweest is, aangezien de huisjes op ons meer als Duits overkomen. Maar ze hebben allemaal een nep-schoorsteen. Voor de sier. Zoiets verzin je niet!

Cuba is geweldig! Laten we dat voorop stellen. Maar Cuba heeft ook een andere kant. Ergens lijkt het socialistische systeem niet helemaal en altijd te werken. Arme (vooral oude) mensen bedelen langs de straat. Een vriendelijk-ogend vrouwtje geeft me een bloem. Ik bedank haar hartelijk, maar dan vraagt ze om geld. Zoiets verzin je niet... Om nog maar te zwijgen over de toiletten. En misschien kan ik dat ook maar beter doen. Ik wil alleen zeggen dat het echt geen kwartje waard is en dat je hier de krant op het toilet vindt voor andere doeleinden dan voor het lezen. Nee inderdaad... Zoiets verzin je niet!

En als je dan naar adem happend van het toilet afkomt, kan je net de pech hebben dat juist op dat moment een Cubaanse lokale bus langsrijdt. Meestal zijn dit omgebouwde vrachtwagens uit de jaren '50 volgepropt met mensen. Al is de zwarte damp uit de uitlaat niet zo smerig als de rokende dieseltreinen (ook uit 1950) die met wagons vol mensen, dieren en spullen van stad naar stad sjokken. Zoiets verzin je toch niet? Stiekem vinden wij het prachtig!