Chico Caballo

We wilden de zoete vallei bezoeken. Daar waar in de 18e en 19e eeuw suikerbarons hun slaven aan het werk zette voor het zoete kristal, terwijl ze zelf mooie kastelen bouwden in het havenstadje aan de voet van de vallei, Trinidad. Nog steeds worden er in deze vallei rietsuiker en vele exotische vruchten verbouwd. Het platteland is hobbelig en nauwelijks te begaan met een goede 4x4, laat staan met een barrel uit de jaren '50. Het primaire vervoermiddel voor de boeren is dus het paard. 

Wij besluiten ons aan te passen aan de locals en springen als echte Cubaanse chicos caballos (cowboys) op twee mooie paardjes. We draven over de hobbelige keien het stadje uit. Vrouwen die hun stoepje vegen, kijken even verbaast op als ze ons voorbij zien komen. Zijn dat nou echt toeristen die zo snel en zelfverzekerd voorbij hobbelen? Horen we ze denken. 

Zodra we de vallei in rijden, roept de gids: 'Galoppo!' en dat snappen we met onze pocito Espagnol meteen. We sporen de paarden aan en galopperen langs suikervelden, mangobomen en zoete aardappelland richting de bergen. Boertjes zwaaien vrolijk naar ons, terwijl ze hun ossen, die dikken balken hardhout achter zich aanslepen, de berm in sturen. De natuur is onbeschrijfelijk mooi en de rit met de paarden onbeschrijfelijk gaaf!

We komen aan bij een boerderijtje waar we even stoppen. Kippen, varkens en schapen scharrelen los rond over het erf. Ooit zullen ze allemaal in de pan belanden, nadat ze een vrijer leven hebben gehad dan menig vrije uitloop dier in Nederland. Wij voelen ons meteen thuis tussen de dieren. We proosten met en glas versgeperste suikersap op het mooie leven, voordat we vrolijk zwaaiend naar de gastvrije boer met valse gitaar verder de vallei in galopperen. 

De gids kan ons inmiddels niet meer bijhouden. Het blijkt dat hij gister twee flessen rum op heeft waardoor zijn hoofd geen zin heeft in paardrijden. Hij vindt het prima dat wij vooruit rijden. De paarden kennen de weg naar de natuurlijke bron, onze volgende rustplek. En dus hebben wij even het gevoel de enige twee chicos caballos te zijn op deze Cubaanse 'prairie'.